28 december 2022
Hannah Vanderwaeren
Tussen de kalkoen en het vuurwerk.
Tussen mijn gezin en m'n zaak.
Tussen de kerstboom en het haardvuur...
...zet ik een rustige spotifylijst op. De rest van het gezin kijkt samen een film én dus pak ik mijn moment. Want in de vakantieperiodes is het van je momenten grijpen als ze zich voordoen.
Ik klap m'n laptop open en neem er een leeg blad bij. Wat heeft 2022 me gegeven? En wat heeft het genomen?
Het roer òm.
2022 was een jaar als een rollercoaster. Geen kabbelend riviertje dat eindigde zoals het begonnen is, maar een woeste oceaan die je voortdurend verrast. Of misschien eerder... ik die mezelf voortdurend verras.
Ik hoor het me begin dit jaar nog tegen een vriendin zeggen: "eigenlijk is het wel goed zo, de combinatie van mijn job als psycholoog en fotografie". Om enkele maanden en een kleine zenuwinzinking later het roer helemaal om te gooien. Plots zag ik het allemaal glashelder. Mijn weg is een weg van vrijheid, van net niet binnen de lijntjes lopen en te leven volgens mijn eigen regels. Dat werd mijn nieuwe koers: ik sprong en werd fotograaf in hoofdberoep.
Dat laatste ging gepaard met heel wat gemengde gevoelens. Ik liet niet alleen een vaste job en financiële zekerheid achter. Ook een soort van nest waarin ik bijna 10 jaar mocht groeien én een stukje van mijn identiteit: ik als hulpverlener, als kinderpsycholoog.
Het kostte me wat tijd om te beseffen dat wie ik bén niet verandert. Dat m'n identiteit niet verandert, maar dat enkel de job waarin ik dat stukje identiteit steek, verandert. Ik besloot vooruit te kijken en dit stukje van mezelf te bekijken als iets wat me onderscheid van andere fotografen. Er zijn er honderden, misschien wel duizenden. Maar er is er maar één zoals ik. Met mijn persoonlijkheid, mijn geschiedenis, heden en toekomst.
Dus ja... een jaar waarin ik mezelf verrastte. Eentje waardoor ik stap voor stap dichter bij mezelf kwam. Ook binnen mijn fotografie. Nooit eerder fotografeerde ik zoveel klanten die bij mij passen. Nooit eerder durfde ik zo kiezen voor wat ik wil brengen, voor het verhaal dat ik wil vertellen. En die focus, die lijn, wil ik vasthouden in 2023. Maar ik loop vooruit op de feiten. Eerst nog even stilstaan bij m'n hoogtepunten van afgelopen jaar.
The Big Three.
Ik kan er niet omheen: die stap naar fotograaf als hoofdberoep hoort gewoon in die top drie. Zo schreef ik het ook in m'n ontslagbrief: het is een stap hier vandaan, maar een stap dichter naar mezelf. Met ups en downs, all the feels. Maar uiteindelijk ben ik gewoon blij en dankbaar.
Zonder twijfel krijgt COCON ook een plek. De tentoonstelling waarmee ik het jaar in ging. Een verhaal over het moederschap, de connectie tussen baby en ouder, krachten en kwetsbaarheden. Een thema dat de laatste 10 jaar vaak on top of mind was. Enerzijds door m'n job als kinderpsycholoog en anderzijds door het zelf moeder worden. Blik je graag even mee terug op de tentoonstelling? Hier en hier vind je beelden, verhalen en behind the scenes van de expositie. Niet alleen ben ik trots op wat daar uiteindelijk - al kostte het bloed, zweet en tranen - stond. COCON bracht me veel meer. Het bracht me nog meer in contact met wat ik wil doen. Het ouderschap vastleggen, de eerste weken als nieuw gezin, zoekend. Nieuw leven fotograferen.
13 mooie huwelijken dit jaar. 13 keer toegang gekregen tot een bubbel van liefde, vriendschap, warmte, ontroering en geluk. Dubbel zoveel dan dat ik voor ogen had, want m'n doel was om dit jaar een 6-tal bruiloften te fotograferen. En dan ben ik dankbaar, dankbaar voor elk koppel dat de connectie voelde, dat deze ontzettend betekenisvolle herinnering aan mij toevertrouwde. Ik weet niet of je dat beseft? En of ik het zelf wel genoeg besef? Binnen 5, 10, 30 of 50 jaar zullen deze beelden herbekeken worden. Door het koppel zelf, door hun kinderen, kleinkinderen of misschien zelfs achterkleinkinderen. De liefde zal opnieuw gevoeld worden. Het verhaal zal verteld blijven worden, opnieuw en opnieuw. En het zal enkel aan kracht winnen. Het zal alleen maar betekenisvoller worden. En dat heb ik mijn klanten mogen geven. Wauw...
En dan... 2023.
2023 wordt een jaar van nog meer m'n eigen koers varen. Nog meer groeien, My Lights & Lines op de kaart zetten, mezelf op de kaart zetten. In mijn eigen unieke vorm, op mijn eigen unieke manier.
Ik blijf huwelijken fotograferen, met heel mijn hart. Maar het zullen er een beperkt aantal zijn. In elk verhaal wil ik duiken, verbinden en vanuit afstemming die herinnering vormgeven. Want ja... ik besef het wél voldoende: ik verzorg jouw meest waardevolle emotionele erfgoed. En dat wil ik voor de volle 200% doen.
Daarnaast zal COCON uitbreiden en zal het aanbod de komende maanden een beetje veranderen. Met COCON schrijf ik verder aan mijn eigen verhaal. Dit is wat ik geleerd heb in 2022 en wil vasthouden in 2023: mijn stukje identiteit dat ik dacht te verliezen, wil ik weer vormgeven in mijn fotografie. In elk stukje van mijn zaak, maar nòg meer in het fotograferen van nieuw leven. De eerste weken met een baby in huis. Het zoeken, het vinden, het verliezen, het opslorpen en het koesteren. Ouderschap in al zijn facetten, maar vastgelegd vanuit een esthetische bril. Want hoe die wolk er ook uitziet, die waardevolle periode verdient een mooie, warme en zachte herinnering. Heb je zelf interesse in een shoot van jouw kersverse gezin? Je vindt alle informatie hier. Veranderingen in het aanbod zal je daar de komende maanden ook terugvinden.
Toch nog even dit...
Deze blog wil ik niet afsluiten zonder jou te bedanken. Jij die m'n mailtjes leest en m'n blogs. Jij die mijn instagramposts volgt. Jij die een fotoshoot boekte. Jij die gimlacht bij het lezen van één van m'n verhalen. Jij die in mij geloofde en jij die me een hart onder de riem stak wanneer ik dat kon gebruiken.
DANK JE WEL.
Liefs & tot ergens in 2023
Hannah
